Slayer sonunda yapacağını yaptı. Dave Lombardo tekrar kadrosuna dahil ettikten sonra fanları büyük beklentiler içine girmişti ve bu beklentileri aşağı yukarı boş çıkarmadı diyebiliriz. Bilhassa ilk dönemlerine
göz kırpan Slayer, yer yer de yeni dönemde oturtduğu soundu da elden bırakmamış. Güzel geçişler ve sert rifflerin ardından gelen çift gitarlı armonik kısımlar parçalardaki akıcılığı ön plana çıkarmış. Artık eski yeni farketmez çoğu grup progresive yapıda parçalar yapıyor ve bunu kendi tarzlarına uyarlıyorlar. Slayer'da bundan nasibini almış. E bu iyi mi olmuş derseniz; bence çok yerinde olmuş. Oturup sıkılmadan dinleyebilirsiniz. Slayer severler edinsinler albümü... Diyeceğim budur :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder